แนวคิดพื้นฐานและประวัติการพัฒนาของโรงไฟฟ้าพลังน้ำ ประเทศไทย

แนวคิดพื้นฐานและประวัติการพัฒนาของโรงไฟฟ้าพลังน้ำ

โรงไฟฟ้าพลังน้ำเป็นเครื่องจักรไฟฟ้าที่แปลงพลังงานน้ำเป็นพลังงานกล ในกรณีส่วนใหญ่ พลังงานกลนี้จะถูกแปลงเป็นพลังงานไฟฟ้าโดยเครื่องกำเนิดไฟฟ้า ดังนั้นโรงไฟฟ้าพลังน้ำจึงถูกนำมาใช้เพื่อการใช้พลังงานน้ำและการผลิตไฟฟ้า

น้ำเป็นหนึ่งในทรัพยากรธรรมชาติที่สำคัญที่สุดที่มนุษย์สามารถพึ่งพาได้ในชีวิตและการผลิต บรรพบุรุษของเราต่อสู้กับน้ำท่วมมานานแล้วและเรียนรู้ที่จะใช้พลังงานน้ำ ต้าหยู ซึ่งมีอายุมากกว่าสองพันปีอยู่หน้าสวนสาธารณะ ยังคงได้รับคำชมจากผู้คน ในปีคริสตศักราช 37 ชาวจีนประดิษฐ์เครื่องเป่าลมที่ขับเคลื่อนโดยกังหันน้ำ-ระบายน้ำ ในคริสตศักราช 260-270 ชาวจีนได้สร้างโรงสีน้ำ ระหว่างปีคริสตศักราช 220 ถึง 300 มีการประดิษฐ์โรงสีกังหันน้ำที่ใช้กังหันน้ำ เครื่องจักรไฮดรอลิกเหล่านี้มีโครงสร้างที่เรียบง่ายและง่ายต่อการผลิต - ข้อเสียคือเทอะทะ ผลผลิตน้อย และมีประสิทธิภาพต่ำ การพัฒนาอย่างมีเหตุผลขนาดใหญ่จริงๆ และการใช้ทรัพยากรไฟฟ้าพลังน้ำเกิดขึ้นหลังจากการพัฒนาของอุตสาหกรรมสมัยใหม่และการพัฒนาเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องกับการผลิตไฟฟ้าและการขนส่ง

การพัฒนาและการใช้ทรัพยากรน้ำอย่างครอบคลุมหมายถึงการใช้ทรัพยากรน้ำในแม่น้ำอย่างครอบคลุมในการประดิษฐ์ต่างๆ เช่น การควบคุมน้ำท่วม การชลประทาน การขนส่ง การผลิตไฟฟ้า และผลิตภัณฑ์ทางน้ำผ่านการก่อสร้างโครงการอนุรักษ์น้ำ

ธุรกิจอุปกรณ์พัฒนาไฟฟ้าพลังน้ำของจีนมีการพัฒนาอย่างเข้มแข็งหลังจากการก่อตั้ง New China ในปี 1975 จีนสามารถออกแบบและผลิตสถานีไฟฟ้าพลังน้ำซินอันเจียงได้เพียง 75,000 กิโลวัตต์เท่านั้น จีนสามารถออกแบบและผลิตโรงไฟฟ้าพลังน้ำฟรานซิส กำลังการผลิต 700,000 กิโลวัตต์ต่อหน่วย ชุดเครื่องกำเนิดไฟฟ้าและเครื่องกำเนิดไฟฟ้าโรงไฟฟ้าพลังน้ำแบบพายไหลตามแนวแกนที่มีกำลังการผลิตหน่วยเดียว 170,000 กิโลวัตต์ ระดับการออกแบบและการผลิตอุปกรณ์ไฮดรอลิกของจีนได้ก้าวไปสู่ระดับสูงของโลกแล้ว อุปกรณ์ไฟฟ้าพลังน้ำที่ออกแบบและผลิตในประเทศจีนถูกส่งออกไปยังสหรัฐอเมริกา แคนาดา ฟิลิปปินส์ ตุรกี ยูโกสลาเวีย เวียดนาม และประเทศอื่น ๆ และได้รับการต้อนรับจากประเทศเหล่านี้