چشم انداز توسعه نیروگاه های توربین گازی

چشم انداز توسعه نیروگاه های توربین گازی

ظهور نیروگاه های توربین گازی باعث توسعه صنعت برق شده است. در اوایل قرن بیستم، توان نیروگاه های توربین گازی در نیروگاه ها به 20 مگاوات رسید. با افزایش کاربرد برق، اوج بار نیروگاه ها در شهر نیویورک و سایر شهرهای بزرگ ایالات متحده در دهه 10 نزدیک به 1000 مگاوات بود. اگر توان مستقل تنها 1920 مگاوات باشد، نزدیک به 10 واحد نیاز به نصب دارد، بنابراین قدرت مستقل در دهه 100 افزایش یافته است، نیروگاه های توربین گازی 1920 مگاوات، 60 مگاوات و 165 مگاوات در اوایل دهه 208 ظاهر شدند. .

از زمان رکود اقتصادی و شیوع در طول جنگ جهانی دوم، افزایش قدرت نیروگاه توربین گازی متوقف شده است. در دهه 1950، با توسعه اقتصادی پس از جنگ، تقاضا برای برق افزایش یافت و قدرت واحد واحد شروع به افزایش مداوم کرد. نیروگاه های بزرگ توربین گازی 325 تا 600 مگاواتی یکی پس از دیگری ظاهر شدند. نیروگاه های توربین گازی 1000 مگاواتی در دهه 1960 ساخته شدند. نیروگاه توربین گازی 1300 مگاواتی. توان مستقلی که معمولاً در بسیاری از کشورها استفاده می شود 300-600 مگاوات است.

نیروگاه های توربین گازی به طور گسترده در بخش های مختلف اقتصاد اجتماعی مورد استفاده قرار می گیرند. نیروگاه های توربین گازی انواع مختلفی دارند و روش های طبقه بندی مختلفی نیز وجود دارد. بخار نیروگاه توربین گازی از ورودی به خروجی منبسط می شود و حجم بخار در واحد جرم صدها و حتی هزاران برابر افزایش می یابد. بنابراین، ارتفاع تیغه هر سطح باید گام به گام بلندتر شود. نیروگاه توربین گازی با چگالش بالا به فضای اگزوز بزرگ نیاز دارد و پره های مرحله آخر باید بسیار بلند ساخته شوند.

توسعه واحدهای نیروگاه توربین گازی در مقیاس بزرگ یک جهت مهم برای توسعه آینده نیروگاه های توربین گازی است. در میان آنها، توسعه پره های مرحله آخر طولانی تر، کلید توسعه بیشتر نیروگاه های توربین گازی در مقیاس بزرگ است. تحقیق در مورد بهبود راندمان حرارتی جهت دیگری برای توسعه نیروگاه های توربین گازی است. پارامترهای بخار بالاتر و گرم کردن مجدد ثانویه، توسعه واحدهای تراشیدن پیک و ارتقای کاربرد نیروگاه های توربین گازی گرمایشی از روندهای مهم در این زمینه هستند.